کاسه سنگی عتیقه ظاهر کروی بسیار زیبایی می دهد. این سفت شدن کناره های کاسه سنگی عتیقه را در استفاده ثابت نگه می دارد و در بیشتر مواقع صدا کمی تمیزتر می شود.
این کار از خرچنگ در هنگام ضربه زدن جلوگیری می کند. از طرف دیگر، حتی اگر ارتعاش بتواند طولانی باشد (برای یک آلیاژ خوب)، می تواند کمی قدرت ارتعاش را از دست بدهد.
این شکل برای کاسه سنگی عتیقه های ریخته گری برنج، 3 یا 5 فلز بسیار رایج است. با این حال، یافتن این شکل با چکش دستی با آلیاژ 7 فلز بسیار نادرتر است.
یک کاسه سنگی عتیقه با کیفیت با این شکل یک دارایی برای درمانگران و درمانگران است زیرا به دلیل شکل کروی کاسه سنگی عتیقه صدای خاصی را ارائه می دهد.
ویژگی این کاسه سنگی عتیقه قسمت عمودی کناره هاست. این ویژگی یک مزیت واقعی برای صوت درمانی است زیرا اضلاع عمودی دامنه ارتعاش زیادی را ارائه می دهند.
برای این نوع کاسه سنگی عتیقه زدن با پتک به چوب ارجحیت دارد، به خصوص اگر نسبتا بزرگ باشد.
در واقع، با اصطکاک با چوب، دامنه ارتعاشات دیوارها باعث می شود که چوب ها به سرعت در حین اصطکاک باز شوند. این امر به ویژه در صورتی صادق است که طرفین کاسه سنگی عتیقه نازک باشند.
بسیاری از کاسه سنگی عتیقه های موجود در بازار دارای قسمتی کم و بیش عمودی از کناره هستند، اما به ندرت می توان کاسه سنگی عتیقه های آواز با اندازه معقول را با چنین ویژگی هایی یافت.
همچنین در اندازه های بسیار کوچک، اغلب به صورت برنزی (حدود 100 میلی متر قطر) وجود دارد که عمدتاً به عنوان تکیه گاه برای کاسه سنگی عتیقه های بزرگتر استفاده می شود.
کمی برخلاف تادو باتی، کناره‌های این کاسه سنگی عتیقه فقط کمی بالا می‌آیند و ظاهری یک فنجان به آن می‌دهند.
منشا آن از ظروف آشپزخانه سنتی هیمالیا است که برای نوشیدن چانگ (الکل ذرت) استفاده می شود.
